مشاعره

یک نصیحت بشنو از من کاندر ان نبود غرض
چون کنی رای مهمی تجربت از پیش کن
طاعت و فرمان حق بر شفقتی بر خلق کن
در همه حال این دو نیت را شعار خویش کن


شمس الزین محمد جوینی

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد
نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت
ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد
گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش
و او یک ریز و پی در پی دم گرم خویش را در گلویم سخت بفشارد
و خواب خفته گان خفته را آشفته تر سازد
بدین سان بشکند در من سکوت مرگبارم را .
دکتر شریعتی

ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

این تطاول که کشید از غم هجران بلبل تا سرا پرده گل نعره زنان خواهد شد

شاعر از بهر تو امد سوی اقلیم وجود قدمی نه به ودایش که روان خواهد شد
حافظ

دلی دارم که همچون آب دریاست
زغم و غصه همچون کهکشانهاست
شاعر:باران
#####################################

تا هست دلت بشکندش به صد جفا
چون مرد به عزت ببرندش سر دست

baran نوشته است:دلی دارم که همچون آب دریاست
زغم و غصه همچون کهکشانهاست
شاعر:باران
#####################################

يعني خودت گفتي
افرين

تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی .
###################################
بله ندا جون خودم گفتم .
مرسی .
البته شعرام خیلی قشنگ نیستن .

یاد از این مرغ گرفتار کنید ای مرغان چون تماشای گل وشمشاد کنید
هرکه دارد ز شما مرغ اسیری به قفس برده در باغ و به یاد منش ازاد کنید
بهار

baran نوشته است:تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی .
###################################
بله ندا جون خودم گفتم .
مرسی .
البته شعرام خیلی قشنگ نیستن .

عزيزم خيلي خوبه
دوست داشتي بقيه شو برامون بزار

ما شبی دست براریم ودعایی بکنیم
غم هجران تورا چاره زجایی بکنیم
دل بیمار شد از دست رفیقان مددی
تا طبیبش به سر اریم دوایی بکنیم

مکن یاری ادم پیمان شکن


که پیمان شکن خاک دارد کفن

نه سابه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند

در مملکت وجود موجود علی است
عالم همه بنده اند و معبود علی است

تو را من چشم در راهم...
شباهنگام که می گیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی
وزان دلخستگان راست اندوهی فراهم
تو را من چشم در راهم
نیما یوشیج

مرو راهي که پايت را ببندند
مکن کاري که هوشياران بخندند

دل خون شداز این غصه که از قصه عشق
می دید که اهنگ جنون می اید

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری چشیده ام که مپرس
گشته ام در جهان واخر کار
دلبری برگزیده ام که مپرس

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلیر که در کف او موم است سنگ خارا

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه‏ی چشمی به ما کنند

دوست باشد آن که گيرد دست دوست
در پريشان حالي و درماندگي

دوست آن نبود که دائم دم زند
لاف ياري و برادر خواندگي