مشاعره

رواست در بر اگر می تپد کبوتر دل
که دیده در ره خود تاب و پیچ دام و نشد

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار ارد
نهال دشمنی برکن که رنج بیشمار ارد
حافظ

دوست دارم شمع باشم در دل شبها بسوزم
روشنی بخشم به جمعی و خودم تنها بسوزم

مژده ای دل که دگر باد صبا باز آمد
هدهد خوش خبر از طرف صبا باز آمد

دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی .

يك رنگي و بوي تازه از عشق بگير
پر سوزترين گدازه از عشق بگير
در هر نفسي كه مي تپي اي دل من
يادت نرود اجازه از عشق بگير
(مصطفي علي پور)

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با آن رطل گران توان زد

دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

baran نوشته است:دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

اين بيت شعر رو خودتون در چند پست پيش گذاشته بوديد
بيت ها نبايد تكراري باشن
از دست من ناراحت نشيد ، فقط جهت اطلاع گفتم



يك دم غريق بحر خداشو گمان مبر
كز آب هفت بحر بيك موي تر شوي

بله ببخشید حواسم نبود .
خواهش می کنم شما هیچ حرف بدی نزدید یاد آوری کردید .
از یاد آوریتون بی نهایت سپاس گذارم .

یارب سببی ساز که یارم به سلامت
باز آید و برهانم از بند ملامت

baran نوشته است:بله ببخشید حواسم نبود .
خواهش می کنم شما هیچ حرف بدی نزدید یاد آوری کردید .
از یاد آوریتون بی نهایت سپاس گذارم .

یارب سببی ساز که یارم به سلامت
باز آید و برهانم از بند ملامت

خواهش مي كنم ، قابلي نداشت

تا شدم حلقه به گوش در ميخانه ي عشق
هر دم آيد غمي از نو به مبارك بادم

من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی
ولیکن با خفت و خواری در پی شبنم نمی گردم .

من خلقی زخدا می طلبم خوی ترا
تا دگر خاطر ما از تو پریشان نشود
حافظ

دلا این عالم فانی به یک ارزن نمی ارزد
به دنیا آمدن در این دنیا به زحمت رفتن نمی ارزد .

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر سپهری چشیده ام که مپرس
حافظ

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست
که به کام دل ما آن بشد و این آمد
حافظ

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد
حافظ

در این درگه که گه گه که که که که شود ناگه
مشو غره از امروزت که از فردا نی آگه .
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
فقط امیدوارم دوستان مصرع اول رو بتونن بخونن . هر کس نتونست بخونه بهم زنگ بزنه تا واسه اش بخونم .

همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش
حافظ

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست
جای غم باد هر ان دل که نخواهد شادت
حافظ

توانا بود هر که دانا بود
زدانش دل پیر برنا بود

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای
فرشته ات بدودست دعا نگه دارد
حافظ

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حياتم دادند
حافظ

در دياري که در آن نيست کسي يار کسي

يا رب اي کاش نيافتد به کسي کار کسي