مشاعره

رقصیدن سرو و حالت گل
بی صوت هزار خوش نباشد

دستم بگرفت و پا به پا برد
تا شیوه راه رفتن آموخت

تنت بناز طبيبان نيازمند مباد
وجود نازكت آزرده گزند گزند مباد

دمت گرم بر تو ای سینا
که بگرفتی زسعادت حال را

از آن دم كه آمد سينا به اينجا
بهم ريخته سايت را در هر جا
پشيمون شده سعادت از معرفي سينا
ولي چاره نيست در اينجا
سعادتا بايد بسازي با رفيقت
كه رفيق بهتر نداري اينجا

سعادت جان در مشاعره فقط باید یک بیت بگی.یاد گرفتی.آفرین

باشه بهش ميگم

اين ابيات مخصوص بود و مربوط به هم ، كه نمي شد از هم جداشون كرد

اي صبح شب نشينان جانم به طاقت آمد
از بس كه دير ماندي چون شام روزه داران

حتما بهش بگو

نفس بادصبامشک فشان خواهدشد
عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد

در ربودی از زمین یک مشت گل یک مشت گل
در میان آن گلم باری بیا رویی نما

ایدل آندم که خراب از می گلگون باشی
بی زر وگنج بصد حشمت قارون باشی

یارب آن خاتم فیروزه بو اسحاقی
خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود

دارم اميد عاطفتي از جانب دوست
كردم جنايتي و اميدم به عفو اوست

تو کز مکارم اخلاق عالم دگری
وفاوعهد من ازخاطرت مگر نرود

در ازل پرتو حسنت به تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

در شاهراه دولت سرمد به تخت بخت
با جام می بکام دل دوستان شدم

مرا عهديست با جانان كه تا جان در بدن دارم
هواداران كويش را چو جان خويشتن دارم

هر آنكه جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگهدارد

در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند
تا ابد سر نکشد وز سر پیمان نرود

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

مي ترسم بگي حرفي نداري
بگي عشقي نمونده مي ترسم بري تنهام بذاري

يك قصه بيش نيست غم عشق و ين عجب
كه هر زبان كه مي شنوم نا مكرر است

تجلّی گه خود کرد خدا دیده ی ما را
در این دیده در آیید و ببینید خدا را