مشاعره

ما زیاران چشم یاری داشتیم
خود خطا بود آنچه می پنداشتیم

آيا زسعادت خواب ديـــــــدي
اگر هم ديده اي در خواب جيشيدي(...)

سينا جان فكر كنم وقتي داشتي وارد اين تاپيك ميشدي دقت نكردي
نوشته مشاعره
يعني با كلمه آخر شعر قبلي يك بيت شعر ديگه بنويسي
تو باز تو خواب جيشيدي
اي بابا اين سينا هم كه هي جيش مي كنه ميندازه گردن بقيه
سينا جان اشكال كار از جاي ديگه اي


يارب تو بگو چه كنم ز كار اين سينا
چو جوابش دهم شود پر رو تر از اينا

آی آی آی از دست این سعـادت بابا
که وقتی میجیشی میبری دستادو بالا

برو حالشو ببر

الا ای دلربای بی نظیرم
دوچشمانت مرا کرده اسیرم

می گرچه حرامست ولی تا که خورد
وانگاه چه مقدار و کی و با که خورد
هرگاه که این چهار شرط آیند جمع
می نخورند مردم دانا پس که خورد

ديدي چه كردن كسان كه معرفي نمودي
دست به يكي كردن و تو تنها موندي

یاد باد آن صحبت شبها که با نوشین لبان
بحث سر عشق وذکر حلقه ی عشاق بود

دلی دارم که چشم از خوبان بر نمی دارد
فقان این کودک خود سر که فرمان بر نمی دارد

دم غنیمت دان که دنیا یک دم است
هر که با دم همدم است او آدم است

تا توانی در جهان یکرنگ باش
قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است

تا می توانی در جهان همراه اهل درد باش
یـا مـبر ز مردی یا حقیقت مـرد بـاش

شب تیره و ره دراز و من حیران....
فانوس گرفته او به راه من ...
ن بده...

نه دل مفتون دلبندي نه جان مدهوش دلخواهي
نه بر مژگان من اشكي نه بر لب‌هاي من آهي

یاران به خدا بی وفایی نکنید
با دوستان خود جدایی نکنید

دل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهانم به چنین روز غلام است

تنها تو قادری که ببخشائی..
بر روح من صفای نخستین را.......

اهل گردم، دل ديوانه اگر بگذارد
نخورم مي، غم جانانه اگر بگذارد

گوشه ای گيرم و فارق ز شر و شور شوم
حسرت گوشهء ميخانه اگر بگذارد

دانم اکنون کز آن خانه دور
شادی زندگی پر گرفته....

هرکه شد محرم دل در حرم یاربماند
وانکه این کار ندانست در انکار بماند

دیدمت وای چه دیداری وای
نه نگاهی نه لب پر نوشی

نه شرار نفس پرهوسی
نه فشار بدنو آغوشی.....

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب
بود آیا که فلک زین دو سه کاری بکند

در این فکرم که در یک لحظه غفلت
از این زندان خامش پر بگیرم....

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند

در بهار او زیاد خواهد برد
سردی و ظلمت زمستان را...