مشاعره

نقطه ی خال تو بر لوح بصر نتوان زد
مگر از مردمک دیده مدادی طلبیم

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند

فریاد که از شش جهتم راه ببستند
آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت
امروز که در دست توام مرحمتی کن
فردا که شوم خاک چه سودا شک ندامت

مکن کاری که بر پا سنگت آیو.....جهان با این فراخی تنگت آیو
چو فردا نامه خوانان نامه خوانند....تو را از نامه خواندن ننگت آیو

واعظ مکن نصیحت شوریدگان که ما
با خاک کوی دوست بفردوس ننگریم
زان بیشتر که عمر گرانمایه بگذرد
بگذار تا مقابل روی تو بگذریم

مهتاب بنور دامن شب بشکافت
می نوش دمی بهتر ازاین نتوان یافت
خوش باش ومیندیش که مهتاب بسی
اندر سر خاک یک بیک خواهدتافت

مولا بیا مولا بیا ای مونس دلها بیا
مشتاق دیدار تویم یا شاه کریم اقا بیا
حمدوستایش میکنیم ما از تو خواهش می کنیم
یک بار به پیش ما بیااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

میبینم که هر شعری بیاد نوشته میشه دیگه؟
ای هدهد صبا به سبا می فرستمت
بنگر که از کجا به کجا میفرستمت

توانا بود هرکه دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

دوسـتان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی

یکی را می دهی گنج بر سر گنج
یکی را می دهی نانی به صد رنج

جانا شبی با تو بروز اوردم
گر بیتو دمی براوردم نامردم

من که گفتم این بهار افسار نیست
من که گفتم رنج عشق آواز نیست
من که گفتم ای دل بی بند وبار
عشق یعنی مرگ یعنی انتحار

ره وجود،بجز سنگلاخ عبرت نیست
فتادگان خجل و رفتگان پشیمانند

دنیا دیگه مثل تو نداره
نداره نه می تونه بیاره هههههههههه

هرگز نبوده قلب من
این گونه گرم و سرخ:
احساس می کنم
در بدترین دقایق این شام مرگزای
چندین هزار چشمه ی خورشید
در دلم
می جوشد از یقین؛
احساس می کنم
در هر کنار و گوشه ی این شوره زار یاس
چندین هزار جنگل شاداب
ناگهان
می روید از زمین.


احمد شاملو

ناتوانی را به لطفی خاطر آوردن به دست
یاد عجز روزگار ناتوانی داشتن

معشوق چون نقاب زرخ بر نمیکشد
هرکس حکایتی به تصور چرا کند

دهر چو من بسیار سر به گریبان دیده است
چه تفاوت کندش سر به گریبانی من

نشان اهل خدا عاشقیست با خوددار
که در مشایخ شهر این نشان نمیبینم(م)

مرو راهی که پایت را ببندند
مکن کاری که هشیاران بخندند

ذل اندر زلف لیلی بند وکار عشق مجنون کن
که عاشق را زیان دارد مقالات خردمندی

یک همدم با وفا ندارم جز درد
یک مونس نامزد ندارم جز غم (م)